FEBRUARI 2003
Mijn laatste bericht was van juni 2002, dus eigenlijk best wel weer lang geleden.
Hoe gaat het nu? Nou, eigenlijk best wel goed. 100% ben ik nog steeds niet, maar ik verwacht ook niet dat dat ooit zal gebeuren. Eén van de vervelendste dingen is toch nog steeds de vermoeidheid en ik heb nog steeds dat rare gevoel in mijn voeten. Schoenen met harde (leren) zolen kan ik nog steeds niet (of alleen maar kort) dragen. Het is net of ik dan een verkeerde soort signaal vanuit mijn hersenen gaat. Ik begin me dan onaangenaam te voelen, net of ik een beetje draaierig wordt en of ik niet goed kan lopen. Dus de zenuwen zijn nog steeds niet voldoende genezen. In het begin werd er tegen me gezegd, dat de restverschijnselen die er na twee jaar nog zijn, ook wel niet meer zouden herstellen. Tijdens de landelijke GBS dag op 2 november 2002 heb ik toch weer andere dingen gehoord. Het herstel kan nog steeds doorgaan, zelfs nog tot 10 jaar na dato. Dus er is nog hoop.
Sinds 1 februari 2003 werk ik 24 uur per week en dat is verdeeld over 4 dagen. Vrijdag's ben ik nog steeds vrij en samen met het weekend heb ik die dagen ook wel nodig om weer een beetje uit te rusten. Donderdags heb ik het meestal wel een beetje gehad. Vorige week ben ik gestopt met de Medische Trainings Therapie. Daar ging ik nog steeds 1x per week naar toe. Het enige wat ik eigenlijk deed, was (in vervolg op mijn deelname aan de test in het Dijkzigt Ziekenhuis) drie kwartier fietsen op een hometrainer. En dat begon met behoorlijk te vervelen. Via een kennis ben ik terecht gekomen bij een healthfitclub. Daar ben ik verleden week voor het eerst geweest en heb een proefles gehad. Dus daar ga ik nu in eerste instantie 1x per week naar toe, samen met Ger, want die moest zich wat meer gaan bewegen. Het is in ieder geval een stuk afwisselender, niet alleen fietsen maar ook een beetje trainen met apparaten. In principe ging alles goed, behalve op 1 apparaat. Daar kwam het aan op de heupen en die functioneren toch nog niet helemaal goed. Maar misschien gaat dat na verloop van tijd een beetje beter.
De restverschijnselen die ik had, zijn allemaal nog steeds wel min of meer aanwezig, dus:
- nog steeds een raar gevoel in mijn voeten, vooral de rechtervoet
- last van mijn heupen
- kramp in mijn rechterduim en mijn kaken
- als ik moe ben, dan trekt het rare gevoel vanuit mijn voeten op in mijn benen
- schrijven gaat ook nog steeds niet helemaal goed, vooral als ik snel even iets op moet schrijven
- nog steeds moet ik mijn benen een beetje helpen als ik hoog moet stappen of in of uit de auto stap
- snel prikkelbaar en minder geduld dan vroeger
Dat was het geloof ik wel zo'n beetje voor dit moment. In principe is er niet zoveel veranderd sinds mijn vorige bericht. Ik moet me er maar in gaan berusten, dat verder herstel misschien wel uitblijft. Langzaam maar zeker begin ik er aan te wennen, dat ik waarschijnlijk nooit meer datgene allemaal kan doen wat ik ooit gedaan heb. Maar ja, misschien gaat de leeftijd ook wel meetellen!